تقویت حافظه با نفس کشیدن! - دکترای اقتصاد

به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس آلرت، تحقیقات تازه نشان می دهد که الگو های نفس کشیدن ما و تاثیرات ناشی از آن بر مغز می تواند قدرت حافظه ما را تقویت یا تضعیف کند و این یافته ها به طور بالقوه می تواند به درمان اختلالات مغزی و مسائل سلامت روان یاری کند.

نحوه تنفس طبیعی و خود به خودی بدن تحت عنوان فعالیت تنفسی بصل النخاعی شناخته می گردد، زیرا به وسیله بصل النخاع، مرکز کنترل تنفس مغز، کنترل می گردد.

نوزومو ناکامورا (Nozomu Nakamura)، عصب شناس دانشگاه پزشکی هیوگو در ژاپن، می گوید: تنفس یک عمل اساسی در حمایت از زندگی در پستانداران است. اگرچه جزئیات عملکرد تنفسی بر حالات مغز نامشخص است، مطالعات اخیر نشان می دهد که تنفس ممکن است نقش مهمی در حالت های فعال مغز ایفا نماید.

گروه پیش بوتزینگر (PreBötC) خوشه کوچکی از نورون ها هستند که داخل بصل النخاع قرار دارند و در این مطالعه تازه، دانشمندان در PreBötC موش های اصلاح شده ژنتیکی تداخل ایجاد کردند.

آن ها دریافتند که وقتی به طور موقت تنفس موش ها را متوقف کردند، آن ها کمتر قادر به ثبت خاطرات مهم در طول آزمایش های تشخیص اشیاء و شرطی سازی ترس بودند.

علاوه بر این، به نظر می رسد توقف در تنفس بر فعالیت هیپوکامپ مغز که کلید ثبت حافظه بلندمدت و کوتاه مدت است، تاثیر می گذارد. در آزمایش های بیشتر، الگو های تنفس نامنظم حافظه موش ها را بهبود بخشید، در حالی که کُند کردن تنفس باعث بدتر شدن خاطرات موش ها می گردد. تحقیقات قبلی از همین تیم پیش از این نشان داده بود که تغییر از بازدم به دم در ابتدا یا در اواسط یک فعالیت مربوط به حافظه که از نظر فنی به عنوان انتقال بازدمی به دمی (EI) یا آغاز دمی شناخته می گردد، باعث می گردد افراد در هنگام یادآوری اطلاعات کُندتر و بی دقت تر عمل نمایند.

پس از آن مطالعه ای انجام شد که از اسکن مغز برای ارتباط بین عملکرد ضعیف تر حافظه با غیرفعال سازی اتصال آهیانه گیجگاهی یا TPJ استفاده شد. TPJ وظایف مختلفی را انجام می دهد، اطلاعات را از داخل و خارج بدن پردازش می نماید و پاسخ های مناسب را تشخیص می دهد.

محققان پیشنهاد می نمایند که الگو های تنفسی خاصی از جمله انتقال بازدمی به دمی پردازشی را که اتصال آهیانه گیجگاهی انجام می دهد، بازنشانی می نماید و ممکن است اتصال آهیانه گیجگاهی در نوسانات عملکرد حافظه که در موش ها دیده می گردد، دخیل باشد.

این اثرات هنوز باید در انسان شبیه سازی گردد و یکی از مسیر هایی است که باید در مطالعات آینده دنبال گردد.

ما از پیوند های مختلف بین تنفس و مغز مطلع هستیم، برای مثال روشی که تمرینات تنفسی می تواند به آرامش ما یاری کند و تیم این مقاله تازه پیشنهاد می نمایند که تنظیم عمدی الگو های تنفسی ما می تواند به روش های درمانی دیگر یاری کند.

ناکامورا می گوید: مشخص نقش های دقیق تنفس و مکانیسم های مولکولی در مغز موضوعی برای تحقیقات آینده برای درک اثرات تحمل فشار است.

تغییر تنفس و اعمال تمرینات تنفسی برای درمان افسردگی و اختلالات عصبی و روانی بسیار مهم خواهد بود.

این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.