تور چین: فراوری برنج با آب دریا ، ابتکار دانشمندان چینی برای تغذیه 80 میلیون نفر
به گزارش دکترای اقتصاد، به گزارش خبرنگاران، منطقه جینگ های در شمال چین به سختی یک منطقه مناسب برای کشت برنج به شمار میرود. نیمی از خاک این منطقه که در سواحل دریای بوهای واقع شده، نمکی است و در این خاک به شدت قلیایی هیچ محصولی رشد نمی کند. با این حال در پاییز گذشته، منطقه جینگ های 100 هکتار شالیزار داشت.
با ما همراه باشید و با تور چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.
به نقل از بلومبرگ، راز این برداشت پربار، سویه های نو برنج مقاوم به نمک است که به وسیله دانشمندان چینی توسعه داده شده است. هدف از این کار تضیمن امنیت غذایی مردم بوده که با بالا آمدن سطح دریاها، افزایش تقاضای غلات و اختلال در زنجیره تامین تهدید شده است.
این سویه که به برنج آب دریا معروف است، با بیان یک ژن از سویه وحشی برنج مقاوم به نمک و قلیا ایجاد شده است. فراوری آزمایشی این سویه در تیانجین رکورد بازدهی 4.6 تن از هر هکتار را به ثبت رساند. رقمی که الاتر از میانه فراوری سویه های استاندارد برنج در سطح کشور است.
برنج آب دریا
این موفقیت در حالی حاصل شده که چین در پی راه هایی برای افزایش امنیت غذایی و عرضه انرژی است. این در حالی است که به علت گرمایش زمین و تنش های ژئوپلیتیک، وابستگی چین به واردات را بسیار کمتر نموده است. این کشور یک پنجم جمعیت زمین را دارد و این در حالی است که کمتر از 10 درصد زمین های قابل کشت دنیا در این کشور وجود دارد. در عین حال، هر چه چین ثروتمندتر می گردد، مصرف غلات هم در این کشور افزایش می یابد.
چین از دهه 1950 در حال مطالعه روی برنج مقاوم به نمک بوده است. اما اصطلاح برنج آب دریا در سالهای اخیر و بعد از اینکه یوآن لانگ پینگ در سال 2012 دانشمند حوزه کشاورزی به طور رسمی روی این ایده کار کرد، بر سر زبان ها افتاد.
یوآن که او را پدر برنج دوگانه می دانند به علت بهبود برداشت غلات و نجات جان میلیون ها نفر از گرسنگی به یک قهرمان ملی تبدیل شده است. این لقب به لطف کوشش های او برای فراوری سویه های مختلف برنج دوگانه پرمحصول در دهه 1970 به او داده شده است.
در سال 2016، او شش منطقه با شرایط خاکی مختلف را در سراسر کشور انتخاب کرد و به صورت آزمایشی برنج مقاوم به نمک را در آن مکان ها کشت داد. سال بعد، چین یک مرکز تحقیقات در کینگ دائو تاسیس کرد. هدف از این موسسه برداشت 30 میلیون تن برنج با استفاده از 6.7 میلیون هکتار شالیزار بود. یوآن در یک مستند در سال 2020 گفت : ما می توانیم با این فناوری 80 میلیون نفر دیگر را تغذیه کنیم.
تغییرات اقلیمی و کاهش زمین های قابل کشت
تغییرات اقلیمی باعث شده تا جدیت چین در این حوزه بیشتر گردد. آب های دریایی چین در 40 سال اخیر در مقایسه با میانه دنیای، بیشتر بالا آمده است. روندی که با توجه به وابستگی عمیق کشور به سواحل شرقی برای کشت غلات، بسیار نگران نماینده است. بر اساس اعلام هیات درون دولتی تغییرات اقلیمی، اگر زمین دو درجه سانتیگراد گرم تر گردد، سطح آب دریاها در دنیا در سرانجام قرن احتمالا 59 سانتیمتر بالاتر بیاید.
با توجه به این شرایط، دانشمندان چینی در پی آن هستند که زمین های بایر را به زمین های مولد غلات تبدیل نمایند. حدود 100 میلیون هکتار زمین (به اندازه کشور مصر) با غلظت بالای نمک و قلیا در چین وجود دارد. از سوی دیگر، از سال 2009 تا 2019 و به علت شهرسازی، آلودگی و استفاده بیش از حد از کود، زمین های قابل کشت چین افتی 6 درصدی داشته است.
به منظور استفاده از خاک نمکی، کشاورزان به صورت سنتی زمین های خود را غرق مقادیر زیادی آب تازه می کردند. این رویکرد هنوز هم در بسیاری از منطقه ها ساحلی رایج است. اما این روش نیازمند مقادیر بسیار زیادی آب است و هم از نظر اندازه محصول و هم از نظر مالی صرفه ندارد.
منبع: تجارت نیوز